عسل در تعالیم بودا
تعاليم بودا ، ديدگاهي احترام‌آميز و غيرخشونت‌آميز را نسبت به همة موجودات، و با تأكيدي بيشتر، نسبت به درخت، توصيه مي‌كند. هريك از پيروان بودا بايد هرچند سال يك‌بار، درختي را بنشاند و از آن مراقبت كند تا ريشه‌اي مطمئن بيابد
@radbal
بوداييان به موجودات زنده احترام مي‌گذارند.
سنّت خريد ماهي و پرندگان در قفس در جشن وساك (Wesak) و آزاد كردن آنها، نمونه‌اي از اين احترام است.
در زمان بودا، خوردن گوشت ممنوع نبود؛ ولي اعضاي سنگه مجاز نبودند حيواني را براي خوراك بكشند يا حتي پرورش دهند؛ زيرا اين كار، مستلزم گرفتن جان و برخلاف اصل اهيمسا بود.
اما مي‌توانستند از گوشتي كه اعضاي خانواده به آنها مي‌دادند بخورند؛ مشروط بر آنكه مشخصاً براي آنها كشته نشده و تنها مازاد مصرف مردان خانواده باشد.

بوداييان مي‌كوشند اصل نگرفتن جان را رعايت كنند و كم‌ترين تعداد حيوانات لازم را براي تغذيه مردم بكشند.
در متون بودايي، مانند «سوتراي لَنكاواتارا»آمده است يك بوداي ستوه (بوداي بالقوه) كه همة موجودات را چون تنها فرزند خود مي‌نگرد، نمي‌تواند در گوشت‌خواري افراط كند..
به همين جهت خوراك مناسب براي يك بوداي ستوه؛ برنج، جو، گندم، كره، روغن، «عسل »و شكر است.
بنابراين آيين بودا به طبيعت و ديگر جانداران با ديدة احترام مي‌نگرد و مي‌كوشد از تخريب آن جلوگيري كند.
منابع :
اخلاق در شش دين جهان، همان،.
. Lankavatara Sutra
. Suzuki, D.T., Studies in the Lankavatara Sutra, p.369.